..opis w trakcie..
Pracownicy Rynku korzystają z tutejszych kosmetyków by nie śmierdzieć zbytnio Innym.

Wstęp dla ludzi: Wzbroniony, Wolny ew. dla pracowników Rynku w trakcie przerwy obiadowej

W końcu dotarli do tego sklepu. Wszedł z Meg i skierował się do miejsca oznaczonego symbolem ludzika. Były to artykuły ludzkie. Inni sprowadzali je często z zewnątrz by móc kosztować różnych, dziwnych przysmaków.
- O proszę... Nie ma tego wiele i często bywają różne rzeczy, ale w sumie skoro jesteś Łącznikiem to sama też możesz decydować o tym, co można by zamówić i przekazywać Har... mnie, a ja dalej Stowarzyszeniu Przedsiębiorców - powiedział z uśmiechem.
Następnie odsunął się by zrobić jej nieco miejsca i by mogła wybrać coś dla siebie.

Zaczęła przeglądać produkty. Niektóre rozpoznawała ze slajdów. Znalazła płatki czekoladowe i z cukrem kukurydziane. Wzięła obie paczki. Jakieś ciasteczka. Mleko, bułki, ser i szynkę w puszcze. Wszystko wyglądało na typowo ludzkie jedzenie i z zadowoleniem je zabrała. Dodatkowo kostki cukru i marchewkę.
Gdy skończyła poszła do kasy i wzięła wszystko na kredyt. Spojrzała przy tym na Daniela.
- Mogłabym?! To byłoby cudowne... To w takim razie przygotuję magazyny i je przejrzę.. Zamówię ze wszystkich sklepów centrum i popytam rozwożąc pocztę czy ktoś by coś chciał - powiedziała wesoło.
To już wszystko.
- Dziękuję za pomoc! - dodała po chwili jeszcze.

Podsumowując. Meg Corbyn była bardzo miłą acz pozbawioną swego rodzaju instynktu samozachowawczego istotką. Był pewien, że musi mieć na nią oko, jeśli nie chcą by posada Łącznika znów była pusta. No i szkoda kogoś tak niewinnego. No właśnie. Jak na swój wiek to wydawała się niezwykle niewinna. Gdyby jej nie widział to dałby jej o wiele mniej lat.
- Nie ma sprawy.. Do usług. Jak co to zawsze możesz dzwonić do ZDL i o mnie poprosić - powiedział z wesołym uśmiechem.
- A mieszkanie mamy blisko to też wpadaj śmiało - dodał po chwili zastanowienia.
- Teraz muszę już uciekać, miło było, pa - powiedział i machnął jej na pożegnanie, wychodząc ze sklepu i idąc na uczelnię.

z/t

Odnotowała sobie w myślach, że w razie czego może po niego dzwonić, przypomniała sobie jego imię i nazwisko, a także że mieszkają po sąsiedzku.
- Cześć! - pożegnała się w miarę energicznie.
Po chwili namysłu poszła jeszcze na rynek po zakupy takie jakich potrzebowała najbardziej - do zapełnienia apteczki.
Gdy skończyła zakupy udała się do swojego mieszkanka nad rynkiem, pogwizdując wesoło pod nosem.

z/t