..opis w drodze..

(...)usiadła przy stoliku pod oknem. Mróz przenikał przez szyby, więc większość klientów tłoczyła się przy stolikach stojących w pobliżu kominka na środku sali(...)

Stoliki, wygodne krzesła, jedzenie, picie - na dokładkę smaczne - oraz dobry widok na Dziedziniec. Czego więcej można chcieć od życia? Martwych Innych. Ale to kiedy indziej. Teraz Vernon Roche pochłaniał pączka, popijając go kawą i wpatrywał się w Dziedziniec.
Widział ruch w Biurze Łącznika, a po jakimś czasie też na Rynku. Sporo ludzi opuściło ZDL. Trzeba to odnotować i dowiedzieć się później, co się stało. Może będzie materiał do radia?
Niemniej i tak nie miał punktu zaczepienia... A osobnik jego postury i wyglądu nie mógł tak po prostu wejść do Biura, czy na Rynek i zaprzyjaźnić się z kimś by potem w plotkach wydobyć informacje... To było niemożliwe, bo po prostu tak jak wzbudzał zaufanie ludzi, tak Inni czuli jego niechęć i bynajmniej wolał im pod kły nie wchodzić bez uprzedniego przygotowania sprzętu. No i ludzi. Dobrze byłoby też mieć nieco ludzi...
Westchnął i upił kolejny łyk kawy. Zapowiada się długa, męcząca walka.

Jako ex-marine miał tendencję do zwracania uwagi na dziwne detale i pewne rzeczy, które mu nie pasowały. Oglądanie któryś już raz tego samego wozu sprawiło, że odruchowo spróbował spisać numery z tablicy by dowiedzieć się później czegoś o samochodzie i jego właścicielu.


Niestety samochód przejechał tak szybko, że mu się nie udało. Przygryzł lekko dolną wargę w niezadowoleniu. Oparł się wygodniej o oparcie. Powinien przejrzeć nagrania z kamer. Musi uderzyć do kontaktów na policji. Może oni mu pomogą. I musi koniecznie dowiedzieć się czegoś o nowym Łączniku Innych. Ale do tego potrzebował "owieczki", która zrobi to w jego imieniu.

The member 'Vernon Roche' has done the following action : Rzut Kostką

'na Powodzenie' : 2

Dopił i skończył jeść to, co miał przed sobą, a następnie powoli podniósł się, poszedł zapłacić i wyszedł z restauracji.
Mimo ciepła był w skórzanej kurtce. Założył okulary przeciwsłoneczne na nos i z rękoma w kieszeniach ruszył ulicą jakby nigdy nic do swojego mieszkania.
Czas odezwać się do znajomych i pociągnąć za kilka sznurków by dowiedzieć się czegoś ciekawego.

z/t